Bijgewerkte FAQ

De grootte van thee (hele blaadjes of verkruimeld, ook wel bekend als 'grade of tea') heeft geen invloed op de kwaliteit: het beïnvloedt alleen de sterkte. Wanneer we theebladeren oogsten en er thee van maken, gebruiken we de traditionele, ambachtelijke methode - verwelken, rollen, en in het geval van zwarte thee, fermenteren en drogen. Tijdens het rollen kan het blad langwerpig en draadachtig worden, strak gekruld. Kleinere deeltjes worden die eruit komen als OPA, Pekoe, BOP of fijnere stof- of Fannings-kwaliteiten. Een enkele partij goed blad kan verschillende van deze kwaliteiten opleveren en hoewel ze allemaal goed zouden zijn, zou het enige verschil in de grootte van de deeltjes de sterkte zijn. Dat is gerelateerd aan het oppervlak van het blad wanneer het met heet water wordt gebrouwen. Een theelepel stofthee kan vier keer of groter zijn dan de equivalente hoeveelheid OPA en bieden daarom een betere extractie en een dikker, sterker brouwsel.

Thee is, zoals de legende het zegt, 5.000 jaar geleden in China ontdekt. Toch was het Ceylon (nu Sri Lanka) dat thee beroemd maakte in de 19e en 20e eeuw, doordat die thee werd gebruikt door bijna elk groot theemerk. Ceylon-thee wordt gewaardeerd om zijn ongeëvenaarde kwaliteit en zijn variëteit. De theesoorten zijn in de loop der eeuwen uitgegroeid tot een van de belangrijkste theemerken van Sri Lanka.

Bij het beoordelen van de Ceylonthee, houden de theedeskundigen rekening met het uiterlijk van de thee, zoals de kleur van het doordrenkte blad, evenals de kracht, kwaliteit, geur en smaak van het brouwsel. Het ultieme criterium voor een 'goede kwaliteit' thee is echter de subjectieve beoordeling van deskundige professionele theeproevers.

Als de 'Best in Class'-producent van thee, met een goed gedocumenteerd erfgoed, onderscheidt Ceylon of Sri Lanka zich onder de theeproducenten. De ‘Low Grown’ theesoorten die in Sri Lanka worden geproduceerd 600 meter onder zeeniveau staan bekend om hun superieure bladgroei, zeer gewaardeerd in het Midden-Oosten, de koperkleurige bladeren en het sterke en roodachtige aftreksel. Ze worden gewaardeerd om hun uiterlijk - 'uniform zwart', eerlijk en zonder vreemde stoffen. De ‘High Growns’, 1200 meter boven de zeespiegel, staan daarentegen bekend om hun heldere, kleurrijke, levendige en aromatische aftreksels. ‘High Grown’ Ceylonthee heeft niet dezelfde dichte, zwarte kleur als de Low Grown thee, die bruiner van kleur is, maar levert een ongeëvenaarde drank, variërend van licht, helder goudkleurig tot dieprood.

In Ceylon wordt bijzondere nadruk gelegd op de kwaliteit van de thee. Deze wordt bepaald aan de hand van de parameters die samen het karakter van de thee vormen. Het uiterlijk van het blad (nadat het gedroogd is) hangt af van het gehalte aan chlorofyl in de jonge en tere bladeren. De relatieve hoeveelheden polyfenolen in thee, de polyfenoloxidase (enzym), theaflavines, thearubigines, cafeïne, etherische oliën, suikers en de aminozuren in de kiem van de bovenste twee jonge blaadjes, dragen allemaal bij aan de kwaliteit van de drank. Vandaar het belang van traditionele en gedisciplineerde theepluk op Ceylon. Zelfs de beste grondstof levert een thee van slechte kwaliteit opleveren, wanneer deze onder slechte productieomstandigheden wordt verwerkt. Door aandacht voor detail behoudt Sri Lanka zijn positie als 'Best in Class'-producent van kwaliteitsthee, die door de Technische Commissie van de ISO als de schoonste thee ter wereld wordt beschouwd.

Wat maakt thee tot een gezonde drank?
Bestanddelen die van nature aanwezig zijn in thee, de zogenaamde polyfenolen, die fungeren als antioxidanten.

Is er GGO-vrije thee?
Ceylonthee wordt alleen conventioneel geteeld. Daarom zijn alle Ceylontheeën GGO-vrij.

Wat is cafeïne?
Cafeïne is een stimulerend middel dat zowel in thee als in veel andere natuurlijke voedingsstoffen voorkomt. Andere natuurlijke bronnen van cafeïne zijn: koffie, chocolade en yerba (een Zuid-Amerikaanse kruidendrank). Cafeïne wordt ook toegevoegd aan veel voedingsmiddelen en medicijnen, waaronder frisdranken en pijnstillers.

Cafeïne uit natuurlijke bronnen wordt al eeuwenlang door mensen over de hele wereld geconsumeerd. De natuurlijke aanwezigheid van cafeïne in een verscheidenheid van planten speelt ongetwijfeld een belangrijke rol in deze langdurige populariteit.

Het menselijk lichaam heeft een bepaalde hoeveelheid cafeïne nodig en onderzoek wijst uit dat een inname van 10 à 12 kopjes thee per dag geen schadelijke gevolgen heeft voor het lichaam. De soort of de variëteit van de theeplant bepaalt het gehalte aan cafeïne in thee, omdat het een genetische eigenschap is. Camellia Sinensis, de variëteit die in Sri Lanka wordt geteeld, heeft een cafeïnegehalte van ongeveer 2,5 - 4%. De hoeveelheid cafeïne in verschillende delen van de plant varieert:

For example:

• Knop 4.70 %
• Eerste blad 4,2% van de bladeren
• Tweede Blad 3,5%
• Derde Blad 2,9%
• Bovenste steel 2,5 %
• Onderste deel 1,4%

Zowel thee als koffie bevatten gemethyleerde xanthines, cafeïne, theofylline en theobromine. Koffie zou het hoogste cafeïnegehalte hebben van alle voedingsproducten die cafeïne bevatten, ongeveer 100 mg per kopje. Een 300 ml fles cola heeft 30-60 mg cafeïne een pure chocoladereep ca. 40 mg. Een grote verscheidenheid van medicijnen bevat cafeïne, meestal 200 mg per tablet of capsule. Een kopje thee bevat ongeveer 28 -44 mg cafeïne (FDA 1980).

De hoeveelheid cafeïne in thee, op basis van droge vaste stoffen, is meer dan de hoeveelheid cafeïne in een gelijk gewicht aan gedroogde koffiebonen. Maar omdat er veel meer kopjes thee uit zwarte thee verkregen worden kopjes koffie uit een gelijke hoeveelheid gemalen koffiebonen, is de hoeveelheid cafeïne per kopje thee slechts de helft of minder van de hoeveelheid cafeïne in een gemiddeld kopje koffie.

Bovendien toont onderzoek aan dat de aanwezigheid van cafeïne in thee geen ongezonde resultaten oplevert door de combinatie met polyfenolen.

De richtlijn voor gezonde voeding beveelt een matige cafeïneconsumptie aan. Volgens de huidige bevindingen leidt een cafeïne-inname tot 450 mg per dag niet tot verhoging van het risico op hart-en vaatziekten en hypertensie en heeft het geen nadelig effect op de zwangerschap of foetus. Dit cafeïnegehalte komt overeen met ongeveer 10 tot 12 kopjes (170 ml) thee per dag.

Zoals verklaard door Prof. T.W. W. Wickremanayake (Ph D Glasgow, Visiting Research Fellow Glasgow, Wisconsin en Californië) is de farmacologisch actieve dosis cafeïne 200 mg en de acute dodelijke dosis ongeveer 10.000 mg. Wie meer dan 5 kopjes koffie of 9 kopjes thee drinkt, verbruikt regelmatig 5% van de dodelijke dosis. De halveringstijd van cafeïne is ongeveer 3 uur. Het wordt snel uitgescheiden in urine als 1-methyl urinezuur.

Prof. Wickramanayake zegt ook het volgende: "Er bestaat een positief verband tussen een hartinfarct en overmatig koffieconsumptie, terwijl er geen verband is tussen een infarct en overmatige theeconsumptie. Bij ratten en konijnen die op een atherogeen dieet worden gehouden, verhoogt cafeïne het risico op atherosclerose. Koffie heeft dezelfde werking, maar thee heeft het tegenovergestelde effect. Vergelijkbare resultaten zijn gerapporteerd in een studie bij mensen met en zonder hartaandoeningen. Russische wetenschappers hebben aangetoond dat een kuur van theeconsumptie de toestand van atherosclerotische patiënten verbeterde. De vermeende negatieve effecten van cafeïne worden blijkbaar geëlimineerd in thee door de aanwezigheid van andere bestanddelen met een tegengestelde werking."

Groene thee, net als Oolong-thee en zwarte thee, wordt gemaakt van de Camellia Sinensis. Ze bevatten allemaal dezelfde hoeveelheid cafeïne. Het cafeïnegehalte in een kopje thee is 2,5% tot 4%, ongeveer een derde van koffie. Er wordt beweerd dat 80% van de cafeïne in thee niet geabsorbeerd wordt door het menselijk lichaam.

Groene thee, Oolong-thee en zwarte thee smaken anders smaken het cafeïnegehalte is gelijk.

Kan thee allergische reacties veroorzaken?

Voedselallergieën voor thee zijn uiterst zeldzaam. Theeallergie neemt meestal de vorm aan van ademhalingsproblemen of huidproblemen voor mensen die thee verpakken of verwerken.

Mensen reageren anders op cafeïne. Sommige mensen zijn zo gevoelig dat ze zelfs kleine hoeveelheden niet kunnen verdragen. De symptomen van cafeïnegevoeligheid of -intolerantie zijn breed, maar gemakkelijk te herkennen.

Slapeloosheid, moeite met in slaap vallen, rusteloze slaap, wakker worden en zich niet verfrist voelen na de slaap zijn de meest voorkomende symptomen van cafeïnegevoeligheid.

• Cafeïne kan nervositeit. 
• zenuwachtigheid en onbehagen veroorzaken. 
• maagproblemen verergeren.

Enkele van de relatief veel voorkomende, maar vaak over het hoofd geziene symptomen van cafeïnegevoeligheid zijn maagklachten, diarree en maagpijn of ongemak.

De minst voorkomende maar meest ernstige symptomen van cafeïnegevoeligheid zijn hoge bloeddruk en bijwerkingen van het hart.

Mensen met ernstige hartaandoeningen of een hartritmeafwijking en cafeïnegevoeligheid worden geadviseerd om cafeïne vermijden.

Is thee glutenvrij?
Gluten is een eiwitcomposiet dat voorkomt in tarwe en aanverwante granen, waaronder gerst en rogge. Het is niet aanwezig in thee.

Is thee lactose vrij?
Lactose is een suiker afgeleid van melk. Het is niet aanwezig in thee.

Smaak, kleur en mondgevoel zijn afhankelijk van de interactie tussen de twee belangrijkste componenten van thee: polyfenolen en cafeïne.

De hoeveelheid koolstofdioxide (CO2) gas dat aanwezig is in het water beïnvloedt de zuurgraad. De zuurgraad van water speelt een cruciale rol bij de ionisatie van theepolyfenolen en draagt bij aan de stabiliteit van het bovengenoemde complex.

CO2 in water komt geleidelijk vrij tijdens het kookproces. Door opnieuw te koken zal het CO2-gehalte verder dalen, met als gevolg een daling van de zuurtegraad. Zoals hierboven vermeld, zal dit de cafeïne- en polyfenolengehalte beïnvloeden en veranderingen in de kleur en het karakter van de thee teweegbrengen.

Twee keer gekookt water heeft dus invloed op de smaak van een goede thee. Daarom adviseren we om alleen vers gekookt water te gebruiken voor het zetten van Dilmah Thee.

Vragen over de inname van cafeïne, het risico op een miskraam en de gezondheid van de foetus worden nog steeds gesteld door zwangere vrouwen.

Een studie gepubliceerd in het tijdschrift van de American Medical Association vond geen bewijs dat een matig cafeïnegebruik het risico op miskramen verhoogt, of invloed heeft op de groei en andere factoren. Ook een ander zeven jaar durend epidemiologisch onderzoek onder 1500 vrouwen heeft het effect van cafeïne gemeten, zowel tijdens de zwangerschap als op de daaropvolgende ontwikkeling van het kind.

Daaruit bleek dat een cafeïneconsumptie van 3 tot 5 kopjes thee per dag geen effect had op het geboortegewicht, de lengte en de hoofdomtrek van de baby. Een vervolgonderzoek op de leeftijd van acht maanden, vier en zeven jaar bracht ook geen effect van cafeïnegebruik op de motorische ontwikkeling of intelligentie van het kind aan het licht.

Een aantal factoren beïnvloedt het metabolisme van cafeïne en de reactie van het individu op cafeïne-indigestie. Deze omvatten zwangerschap, leeftijd, geslacht, lichaamsgewicht, dieet, lichaamsbeweging, stress, roken en alcoholgebruik.

Zwangerschap belemmert het metabolisme van cafeïne. Bijvoorbeeld bij niet-zwangere vrouwen duurt de afbraak van de helft van de cafeïne gemiddeld 2,5 / 4,5 uur; 7 uur voor zwangere vrouwen en 10,5 uur tijdens de laatste paar weken van de zwangerschap. Aangezien cafeïne-retentie langer is tijdens de zwangerschap, kunnen vrouwen met gevoeligheid voor cafeïne worden beïnvloed. Daarom wordt voor zwangere vrouwen een matige consumptie van ongeveer 3-4 kopjes per dag aanbevolen.

Om thee als cafeïnevrij te bestempelen, mag het cafeïnegehalte niet hoger zijn dan 0,4% van het droge gewicht, wat overeenkomt met ongeveer 4 mg cafeïne per 170 ml thee.

Thee kan cafeïnevrij gemaakt worden met behulp van ethylacetaat, methyleenchloride, of kooldioxide. Alle drie de methoden extraheren cafeïne met een minimaal effect op de kwaliteit van de thee.

Looizuur (tannine) is niet aanwezig in thee. Theepolyfenolen werden vroeger tannines of looizuren genoemd vanwege de overeenkomsten in de chemische structuur. Dit heeft veel misverstanden opgeleverd over het effect van thee op het menselijk spijsverteringsstelsel. Chemici groeperen verbindingen in het algemeen op basis van de gemeenschappelijke kenmerken in moleculaire samenstelling. Strychnine en morfine bijvoorbeeld zijn alkaloïden met gemeenschappelijke structurele kenmerken, maar de werking op het menselijk lichaam is heel anders: strychnine is een krachtig stimulerend middel en morfine een krachtig hypnotiserend middel.

Plantaardige tannines worden ook als een grote chemische familie beschouwd en sommige van hen worden losjes looizuur genoemd. Deze stoffen bezitten de eigenschappen om dierlijke weefsels te verharden en de huid om te zetten in leer. Theepolyfenolen daarentegen worden catechinen, theaflavinen en thearubigenen genoemd en zijn verantwoordelijk voor veel van de gezondheidsvoordelen van thee. Zoals anti-hypercholestemische werking, anti-hyperglycemische werking, vetreductie, anti-hypertensieve werking, anti-kankerwerking en vele andere gezondheidsbevorderende effecten. De huidige wetenschappelijke literatuur wijst erop dat theepolyfenolen biochemisch zeer verschillend zijn van tannines.

Welke voedingsstoffen zitten er in thee?

De samenstelling van de thee varieert afhankelijk van het klimaat, het seizoen, de productiemethoden en de variëteit. Polyfenolen zijn het belangrijkste bestanddeel van thee, omdat ze ongeveer 36 procent van het droge gewicht uitmaken. Andere bestanddelen van vers groen blad zijn cafeïne, eiwitten en aminozuren, koolhydraten, vetten, vitaminen en mineralen.

Groene en zwarte thee hebben een vergelijkbare chemische samenstelling. Het belangrijkste verschil tussen de twee soorten thee ligt in de chemische veranderingen die tijdens de productie plaatsvinden. Bij zwarte thee worden de polyfenolen geoxideerd, bij groen thee wordt dit voorkomen.

De belangrijkste polyfenolen in thee zijn de catechinen in groene thee en de theaflavinen en thearubigenen in zwarte thee. Een verscheidenheid aan fysiologische effecten zijn toegeschreven aan theecatechinen die momenteel het meest bekend zijn om hun antioxiderende werking.

Zwarte thee is volledig natuurlijk (niet gearomatiseerd) en bevat geen additieven. Het is vrijwel calorievrij (1 calorie per 100 ml) en natriumvrij en is daarom een geschikte drank voor mensen met een caloriearm of natriumarm dieet. Thee bevat fluoride, sporen van vitamine A, K, C, B-caroteen en B-vitaminen.

De gemiddelde dagelijkse consumptie van thee in het Verenigd Koninkrijk – 3,43 kopjes (650 ml) – levert zeer weinig calorieën en slechts een kleine hoeveelheid vet, terwijl het waardevolle mineralen en vitaminen aan het dieet bijdraagt. Het levert:

• Meer dan de helft van de totale inname van flavonoïden in de voeding
• Bijna 16% van de dagelijkse behoefte aan calcium
• Bijna 10% van de dagelijkse behoefte aan zink
• Meer dan 10% van de behoefte aan foliumzuur
• Ongeveer 9%, 25% en 6% van respectievelijk vitamine B1, B2 en B6

De flavonoïden in thee binden zich aan ijzer, waardoor de absorptie van ijzer afneemt. Het drinken van thee tussen de maaltijden door heeft echter geen effect op de ijzeropname.

Hoewel er bezorgdheid is geuit over de consumptie van ijzer, blijkt uit bestaand onderzoek en voedingskennis dat het niet waarschijnlijk is dat thee gezondheidsrisico's met zich meebrengt bij mensen met een typisch westers dieet.

IJzer bestaat in twee vormen, heemijzer (afgeleid van dierlijk ijzer) en niet-heemijzer (gevonden in planten). Het lichaam absorbeert heemijzer beter dan niet-heemijzer. Tussen 15-35 % van het heemijzer wordt geabsorbeerd, terwijl 2-20 % van het niet-heemijzer. Het niet-heemijzer wordt over het algemeen beïnvloed door andere voedingscomponenten.

Bepaalde componenten in graan, groenten en fruit en polyfenolen in thee verminderen de opname van ijzer in het lichaam. Studies hebben echter aangetoond dat thee de ijzerabsorptie alleen vermindert wanneer het gelijktijdig wordt geconsumeerd met voedsel dat niet-heemijzer bevat. Theedrinken tussen de maaltijden door heeft geen effect op de ijzeropname.

Bovendien wordt de vermindering van ijzeropname door theepolyfenolen tegengegaan door de aanwezigheid van andere bestanddelen, in het bijzonder ascorbinezuur (waarvan bekend is dat het de absorptie van niet-heemijzer verhoogt) en melk. Om het potentieel voor een verminderde ijzeropname te overwinnen, hoeft u alleen maar melk of citroen toe te voegen aan thee om de kans op een verminderde ijzeropname te verkleinen.

Wat is een vrije radicaal?
Vrije radicalen zijn onstabiele stoffen die de biochemische processen in het lichaam kunnen verstoren en die betrokken zijn bij kanker en hartaandoeningen. Vrije radicalen worden tegengegaan door antioxidanten.

Bevat thee antioxidanten?
Thee is, net als groenten en fruit, een natuurlijke bron van polyfenolen en flavonoïden die een antioxiderende werking hebben.

Vermindert de toevoeging van melk de antioxidantwaarde?
De toevoeging van melk lijkt geen invloed te hebben op de biologische beschikbaarheid van de thee flavonoïden.

Antioxidanten zijn componenten die helpen om cellen te beschermen tegen schadelijke ‘vrije radicalen’, bekend als oxidanten. Vrije radicalen komen van nature voor in het lichaam als bijproduct van het ademhalingsproces en kunnen celbeschadiging veroorzaken. Antioxidanten helpen deze celbeschadiging te voorkomen, die kan bijdragen tot veroudering en een aantal chronische ziekten, waaronder kanker en hart- en vaatziekten en beroertes.

Tot voor kort werd gedacht dat groene thee de meest effectieve antioxidant bevattende thee was en dat alleen de catechines in groene thee (de ongeoxideerde polyfenolen in het theeblad) de thee zijn gezondheidsbevorderende eigenschappen gaven. Het is nu bekend dat de theaflavines en thearubugines die geproduceerd worden tijdens de fermentatiefase bij de productie van zwarte thee, even effectieve antioxidanten zijn (Leung et al 2001).

De catechines die aanwezig zijn in groene thee:

• uitgedrukt in % van het drooggewicht
• Epictogram 1 - 3% Epichine
• Epichine gallate 3 - 6%
• Epigallocatechin 3 - 6%
• Epigallocatechin gallate 9 -13%
• Catechin 1 - 2%
• Gallolocatechin 3 - 4%

Tijdens de productie van zwarte thee worden deze catechines geoxideerd en gepolymeriseerd (gecondenseerd):

Epicatechine + Epigallocatechinegallaat + Zuurstof > Theaflavine

De gepaarde catechines zoals ze in zwarte thee voorkomen zijn nu bekend als even effectieve antioxidanten. Het lichaam produceert onder bepaalde omstandigheden vrije radicalen (FR's). Kankerverwekkende stoffen en straling uit het milieu bevorderen de vorming van FR's. FR's in het lichaam veroorzaken oxidatieve veranderingen in het DNA (het genetisch materiaal dat in alle cellen aanwezig is). Veranderingen in het DNA brengen een risico op kanker met zich mee. De FR's worden geremd en vernietigd door de antioxidanten in thee, zowel groene als zwarte.

Groene en zwarte thee zijn beide afkomstig van dezelfde plant (Camellia sinensis). De bladeren van deze plant worden op dezelfde manier gekweekt maar na de oogst anders behandeld. Groene thee wordt direct na het plukken gestoomd en behoudt een lichtere kleur en smaak. Zwarte thee ondergaat een fermentatieproces en wordt vervolgens gedroogd, wat resulteert in een donkerder bladkleur en meer smaak en aroma.

Wat is het verschil tussen groene en zwarte thee? Is groene thee gezonder dan zwarte thee?
Zowel groene als zwarte thee zijn afkomstig van dezelfde plant (Camellia sinensis). De bladeren van deze plant worden op dezelfde manier gekweekt maar na het oogsten anders behandeld. Zwarte thee is geoxideerd (chemische reacties die worden veroorzaakt door blootstelling aan zuurstof) en groene thee is dat niet. Oxidatie leidt tot kleur- en smaakveranderingen. Dat is eigenlijk het enige verschil en gelukkig verandert het niets aan de voordelen. Beide variëteiten beide bevatten vergelijkbare hoeveelheden antioxidanten en mineralen.

Waarom zijn er meer publicaties over groene thee dan over zwarte thee?
In de wereldwijde literatuur over de invloed van thee op de gezondheid domineren de publicaties uit de Aziatische landen, waar groene thee populairder is. Maar publicaties over zwarte thee komen nu in een stroomversnelling.

Kan groene thee helpen om gewicht te verliezen?
Langdurige consumptie van theecatechines kan gunstig zijn bij overgewicht en diabetes type II en kan het risico op hart- en vaatziekten verminderen. Verder onderzoek dat voldoet aan de internationale normen moet worden uitgevoerd om de farmacologische en klinische effecten van groene thee te monitoren en de werkingsmechanismen ervan te verduidelijken.

Onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Newcastle toont aan dat het drinken van thee het geheugen kan helpen verbeteren en ook de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer kan vertragen.

De werking van het cholinerge systeem van de hersenen, dat betrokken is bij de aandacht en het geheugen, neemt af bij normale veroudering en wordt aangetast door de ziekte van Alzheimer. De huidige geneesmiddelen voor de symptomatische behandeling van dementie zijn gericht op het remmen van acetylcholinesterase en butyrylcholinesterase, enzymen die de neurotransmitter acetylcholine afbreken.

Tijdens de studie werd vastgesteld dat zowel groene als zwarte thee de activiteit van deze enzymen be. Verder werd vastgesteld dat groene thee de activiteit van bèta-secretase, dat een rol speelt bij de productie van eiwitafzettingen in de hersenen die geassocieerd worden met de ziekte van Alzheimer, belemmert.

Eerdere studies hebben aangetoond dat zowel groene thee als zwarte thee farmacologisch beschermende eigenschappen hebben, zoals antioxidatieve, anticarcinogene, neuroprotectieve en hyppocholesterolemische effecten. Deze studie geeft aan dat thee (Camellia sinensis) heeft het potentieel om de cholinerge functie te verbeteren en kan daarom een ​​rol spelen bij het verbeteren en cholinerge tekort bij de ziekte van Alzheimer en andere leeftijdsgerelateerde geheugenstoornissen. De effecten van thee-infusies op het cerebrale cholinerge systeem en secretase in vivo hangen af ​​van de niveaus van de enzymen in de hersenen, het type en de chemie van de thee, infusieconcentratie (sterkte), dosis (aantal kopjes per dag) en duur van consumptie. Het is ook mogelijk dat regelmatige consumptie van thee door patiënten met voor dementie voorgeschreven cholinesteraseremmers de effecten van dergelijke geneesmiddelen kan veranderen. Klinisch en wetenschappelijk onderzoek van de chemie en activiteiten van cholinomimetische en anti-secretaseverbindingen bij C. sinensis, en cognitieve effecten van theeconsumptie zijn gerechtvaardigd om de relevantie van deze nieuwe bevindingen voor het behoud van de cognitieve functie bij ouderen en ziekten zoals de ziekte van Alzheimer.

Theeplanten hopen fluoride op in hun bladeren. In het algemeen bevatten de oudste theebladeren de meeste fluoride. De meeste thee van hoge kwaliteit wordt gemaakt van de knop en/of van de eerste twee tot vier bladeren; de jongste bladeren van de plant. Blokthee, een samengeperste thee van lagere kwaliteit, wordt gemaakt van de oudste theebladeren en bevat vaak zeer veel fluoride. Symptomen van overtollig fluoride (d.w.z. tand- en skeletfluorose) zijn waargenomen bij Tibetaanse kinderen en volwassenen die grote hoeveelheden blokthee consumeren. De fluoridegehaltes in groene, oolong en zwarte thee over het algemeen vergelijkbaar met de aanbevolen dosis voor het voorkomen van cariës (gaatjes). Het is dus onwaarschijnlijk dat de dagelijkse consumptie van maximaal één liter groene, oolong of zwarte thee tot een hogere fluoride-inname zal leiden dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid. Het fluoridegehalte van witte thee is waarschijnlijk lager dan dat van andere theeën, aangezien witte thee wordt gemaakt van de knoppen en de jongste bladeren van de theeplant.

Het is gebleken dat niet alleen fluoride, maar ook de polyfenolen in thee helpen om tandbederf te verminderen. Recent onderzoek heeft verder aangetoond dat thee de groei van andere schadelijke micro-organismen in de mondholte remt.

Laboratoriumonderzoek heeft uitgewezen dat de polyfenolen in thee een antioxiderende werking hebben. Verdere studies hebben aangetoond dat deze antioxidanten worden opgenomen in de bloedcirculatie en het spijsverteringskanaal. Deze bevindingen geven aan dat het drinken van thee helpt om het risico op hart- en vaatziekten, beroertes en kanker, veel voorkomende degeneratieve ziekten, te verminderen.

Onderzoeker Dr. Weisburger concludeert uit recente studies dat zes of meer kopjes thee per dag bijdragen aan een gezonde veroudering. Thee kan de elasticiteit van de huid herstellen en tests hebben aangetoond dat het het geheugen verbetert.

In bevolkingsgroepen waar regelmatig thee drinken een onderdeel is van de levensstijl, zoals in Japan en India, leven mensen waarschijnlijk tot op hoge leeftijd in goede gezondheid. Ook hebben experimenten uitgewezen dat dieren die antioxidanten krijgen toegediend, langer leven.

L-theanine is een aminozuur dat in planten voorkomt en dat in 1978 voor het eerst door Dr. R.L. Wickremasinghe werd genoemd in verband met de kwaliteit van thee. Latere onderzoeken die in Japan en elders werden uitgevoerd, suggereren dat L-theanine de ontspanning en bloeddrukregulatie bevordert, evenals de mentale helderheid, de concentratie en het immuunsysteem. L-theanine is het belangrijkste aminozuurcomponent in thee en hoewel de hoeveelheid afhankelijk is van verschillende factoren – klimaat, bodem en zonlicht – suggereren klinische studies dat het consumeren van 6-8 koppen thee per dag 200-400 mg L-theanine oplevert. Vanaf 50 mg is het al effectief.

Verse thee in het bijzonder is waarschijnlijk rijk aan L-theanine en onderzoekers bevelen het onder andere aan om stress tegen te gaan en de 'levensenergie' te verhogen.

Het filtermateriaal dat gebruikt wordt voor Dilmah-theezakjes bevat een speciaal geselecteerd mengsel van natuurlijke vezels (cellulose, houtpulp en abaca) of van polymelkzuur. Hoewel sommige soorten filterpapier een minimale hoeveelheid synthetische vezels kunnen bevatten om de nodige papierkenmerken te verkrijgen, kunnen de door ons gebruikte soorten filterpapier niet worden geclassificeerd als plastic materiaal, volgens de verordening EU10/2011.

• Het volgende is relevant over ons filterpapier:
• Het is niet uitsluitend van kunststof gemaakt
• Het zijn geen meerlagige artikelen die met kleefstoffen of andere middelen aan elkaar worden gelijmd.
• They are single layer products not a multi material, multilayer material with plastic layers that can be separated.
• Papiervezels zijn geen plastic polymeren, zoals gedefinieerd in deze verordening.

Verordening EU/1935/200 regelt de wetgeving voor alle materialen en voorwerpen die in contact komen met levensmiddelen. Ons papier voldoet aan de wereldwijde wetgeving op het gebied van voedselveiligheid en aan de richtlijnen voor verpakkingen die in contact komen met levensmiddelen. Het is bewezen dat het gebruik geen gevaar voor de gezondheid oplevert .

Een studie van de Harvard Medical School ontdekte dat regelmatige consumptie van thee de weerstand van het lichaam tegen infecties kan versterken. Een component in thee werd gevonden in laboratoriumexperimenten om het immuunsysteem in staat te stellen om binnendringende bacteriën, virussen en schimmels aan te vallen.

Een tweede experiment, waarbij menselijke vrijwilligers werden gebruikt, toonde aan dat de bloedcellen van het immuunsysteem van theedrinkers vijf keer sneller reageerden op ziektekiemen dan de bloedcellen van koffiedrinkers. Onderzoekers beweren dat de resultaten een duidelijk bewijs geven dat vijf koppen thee per dag de afweer tegen ziektes verscherpen.

In de studie werd een stof genaamd L-theanine geïsoleerd van gewone zwarte thee. L-theanine wordt in de lever omgezet in ethylamine, een molecule die de reactie van een immuuncel, de gamma-delta T-cel, in de lever op gang brengt en wordt beschouwd als de eerste verdedigingslinie tegen bacteriën, virus-, schimmel- en parasitaire infecties.

De T-cellen stimuleren de afscheiding van interferon, een belangrijk onderdeel van de chemische afweer tegen infecties. Om de bevinding verder te testen, lieten de onderzoekers 11 vrijwilligers vijf kopjes thee per dag drinken en 10 anderen koffie drinken. Voordat de test begon, namen ze bloedmonsters van alle 21 proefpersonen.

Na vier weken namen ze weer bloed af bij de theedrinkers en stelden het bloed vervolgens bloot aan de bacterie E-coli. De immuuncellen in de specimens scheidden vijf keer meer interferon af dan de cellen in de bloedmonsters van vóór de weken van theedrinken. Bij de koffiedrinkers was er geen verschil.

Heeft thee een vochtafdrijvende werking?
Er is geen reden om aan te nemen dat thee het vochtverlies bevordert.

Heeft thee invloed op de hydratatie?
Het behoud van een optimale vochtbalans is belangrijk voor het behoud van een optimale gezondheid. Door het hoge watergehalte is thee een bijzonder goede drankkeuze om het lichaam goed gehydrateerd te houden.

Ja. Omdat gezette thee bijna 98% water bevat, levert het een gezonde bijdrage aan de vochtbalans.

Cafeïne verhoogt de diuretische werking op de nieren, waardoor het urinevolume toenmeent door een afname van natrium. Koffie bevat een hoger cafeïnegehalte dan thee. Onderzoek heeft aangetoond dat een kop thee van 170 ml (6 oz) gemiddeld 34 mg cafeïne bevat in vergelijking met 99 mg cafeïne in 170 ml koffie. Hierdoor is het diuretische effect van koffie groter.

Als gevolg is het laxerend effect van koffie groter dan dat van thee

Hoeveel theofylline, een stof die effectief is bij het verminderen van astma, zit er in een kopje thee?

Theofylline is een alkaloïde in thee, die fungeert als een milde bronchusverwijder.

In getrokken thee zijn sporen van theofylline aanwezig; slechts ongeveer 1 mg/L, wat aanzienlijk minder is dan een therapeutische dosis. Thee wordt van oudsher gebruikt voor de behandeling van milde astma en bronchitis, maar mag niet als medicijn worden beschouwd.

Het verschil in de hoeveelheid theofylline tussen groene/zwarte thee is verwaarloosbaar..

Vertroebeling in thee is een gevolg van colloïdale neerslag die wordt gevormd. Dit wordt ‘theecrème’ genoemd. Theecrème treedt op wanneer zwarte thee wordt afgekoeld tot onder 40 graden C. Cafeïne en polyfenolen (theaflavines en thearubigines) gaan een zwakke verbinding aan.

In thee met melk vindt een soortgelijke associatie plaats tussen het melkeiwit caseïne en verschillende polyfenolen.

Het water dat gebruikt wordt om de thee te zetten heeft een aanzienlijke invloed op de kleur en de smaak van een kopje thee. Thee gemaakt met zacht water of ‘permanent hard water’ (dat CaSO4 bevat) lijkt helderder dan wanneer het wordt gemaakt met hard water, dat veel calciumbicarbonaat bevat.

Het water met een hoge pH-waarde dat bicarbonaat bevat, maakt de infusie donkerder bruin door de grotere ionisatie van de theepolyfenolen. Een lagere pH-waarde, zoals bij citroenthee, maakt de infusie geel. Wat de smaak betreft zijn sommige theeën meer geschikt voor zachter water, zoals het orthodoxe Assam blad, terwijl hooggekweekte Ceylon en CTC geproduceerde theeën beter zijn met harder water.

Het is het resultaat van de componenten met een hoog moleculair gewicht die gevormd worden door de invloed van calcium- en bicarbonaat-ionen op het water. Het schuim kan op twee manieren worden verwijderd:

• 1. Door de calciumionen te filteren
• 2. Door zuren toe te voegen om bicarbonaat-ionen om te zetten in CO2.

Zeer weinig schuim wordt gevormd op een kopje zeer sterke thee. Omdat de polyfenolen de bicarbonaat-ionen gedeeltelijk neutraliseren. Ook moet worden opgemerkt dat minder dan een mg schuim wordt gevormd in een kopje thee en het is niet bekend dat het schadelijk is voor de menselijke gezondheid.

Te lang koken van water heeft een dramatische invloed op de kwaliteit van de thee. De gewenste frisse smaak van thee wordt gecreëerd door de interactie van twee van de belangrijkste componenten, cafeïne en polyfenolen. Elk bestanddeel is op zichzelf hard, maar in verbinding zijn ze milder. Het zuurgehalte van het water heeft hier invloed op.

Water bevat mineralen en gassen die geabsorbeerd worden uit de bodem en de lucht. Kooldioxide geabsorbeerd uit de lucht maakt het water licht zuur en beïnvloedt de kleur en de smaak. Door de hoge temperatuur verandert de zuurgraad van het water en de zuurgraad wordt verminderd door geleidelijk aan kooldioxide uit te drijven. Daarom kan opnieuw gekookt water een thee van een andere kleur en sterkte opleveren en is daarom ongeschikt om een goed kopje thee te zetten.

Echte Thee, ‘in de ware zin van het woord’, wordt door de Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) gedefinieerd als ‘thee die uitsluitend en alleen is verkregen door middel van aanvaardbare procédés, op het gebied van het drogen, het weken van de bladeren, de beluchting en het drogen van de zachte scheuten van de Camellia Sinensis, die bekend staan om zijn geschiktheid voor het maken van thee als drank.

Real Tea is thee die op traditionele, orthodoxe wijze wordt geproduceerd uit de zachte uitlopers van de Camellia Sinensis. Het proces van productie van zwarte, groene en witte thee, geperfectioneerd door de eeuwen heen, is het meest wijdverbreid in Sri Lanka. Orthodoxe thee onderscheidt zich van het meer recente proces – CTC (Cut, Twist and Curl) – dat werd ontwikkeld door bedrijven die snelle kleur in een theezakje wilden aanbieden. CTC berooft thee van zijn ziel, waardoor het de subtiliteit van smaak, aroma, variëteit en karakter verliest waar orthodoxe thee om gewaardeerd wordt. CTC bestaat uit slechts drie soorten of vormen, terwijl Orthodoxe Thee een bijna oneindige variëteit aan bladgrootte, kleur, subtiliteit van karakter en body produceert.

Dilmah biedt Echte Thee van één herkomst, in zowel theezakjes als bladthee, met kwaliteit, smaak en rijkdom

Kruideninfusies, ‘tisanen’ op basis van fruit en bloemen zijn geen thee. Er zijn slechts drie soorten thee: zwarte thee, groene thee en Oolong thee. In veel landen, met name in de VS, maken deze infusies ten onrechte gebruik van de gezondheid en andere voordelen van thee. Hieronder geven we een korte introductie van de meest populaire kruideninfusies.

Kamille (Matricaria recutita)

Kamille-infusies zijn afgeleid van de plant Matricaria recutita. Het is een eenjarige plant, die een hoogte van ca. 55 cm bereikt. Kamille bevat 0,6% - 2,4% etherische oliën zoals angeloyl, methacryl en flavanoïden als hoofdbestanddelen. De witte bloemen worden mechanisch geoogst en gedroogd in kamers om het commerciële product te vervaardigen.
Kamille stond eeuwenlang bekend om zijn gezondheidsvoordelen en de oude Egyptenaren droegen het op aan hun zonnegod en gebruikten kamille in hun aromatherapie. Deze erfenis van kamille leeft voort. Studies hebben aangetoond dat het gunstig is bij klachten zoals indigestie, nervositeit, depressie en hoofdpijn.
Bij het testen van het op kamille gebaseerde product Kamillosan, is ontdekt dat het maagzuur vermindert en maagzweren helpt te voorkomen. Het bevorderde ook weefselregeneratie na operaties aan het darmstelsel en de urinewegen. De kamille vermindert histamine, en remt allergische reacties. OOk wordt het aan kinderen gegeven bij spijsverteringsproblemen en hyperactiviteit.
De Grieken noemden Kamille ‘’kamai meloen’ (gemalen appel), geïnspireerd door zijn uitgesproken appelachtige geur en de Spanjaarden noemden het ‘manzanilla’ (kleine appel).

Pepermunt (Mentha piperita L.)

Pepermunt is afkomstig uit het Middellandse Zeegebied, maar wordt nu wereldwijd geteeld in de Balkan, Noord-Europa en de VS. Het wordt gekenmerkt door zijn sterke aroma. Het is een overblijvend kruid met een plat wortelstelsel. Het bereikt normaal gesproken een hoogte van ongeveer 60 cm en wordt kort voor de bloei geoogst. Pepermunt bevat 0,5 - 4 % etherische olie die menthol en mentholesters bevat.
Schriftelijk bewijs van het oude Egypte geeft aan dat muntplanten 1.000 jaar voor Christus al werden gekweekt en geëxploiteerd voor medisch gebruik. Het toont ook aan dat muntplanten een waardevol handelsobject zijn geweest en zelfs gebruikt werden om de verschuldigde belasting te betalen.
Studies hebben aangetoond dat pepermuntthee de productie van gal aanzienlijk verhoogt door de aanwezigheid van flavonoïden. Pepermuntblad of extracten van pepermunt zijn opgenomen in veel (ca. 50) bereide cholagogen en galgeleidende middelen, gastro-intestinale remedies (ca 50), leverremedies (meer dan 10), hypnotica/sediva (meer dan 10), bijv. Nerventee Stada, Esberi-Nervin druppels, enz, en laxeermiddelen.

Rozenbottel & Hibiscus

Bestaat meestal uit 30% Hibiscus en 70% Rozenbottel. Hibiscus (Hibiscus flos) komt oorspronkelijk uit Angola maar wordt nu in de tropen geteeld. Het is een eenjarige kruidachtige plant met gelobde bladeren die uitgroeit tot een hoogte van 5 meter. Bloemen met een 5-lobbige kelk en verdeelde epicalyx. Hibiscus voor infusies wordt vervaardigd uit de gedroogde kelken.
Het wordt voornamelijk genomen als een cafeïnevrije verfrissende drank die in grote hoeveelheden wordt genomen vanwege de zuren van de plant. De moeilijk opneembare plantenzuren werken als een mild laxeermiddel.
Hibiscus wordt op grote schaal gebruikt in de Afrikaanse volksgeneeskunde. Het medicijn wordt onder andere toegeschreven aan spasmolytische, antibacteriële, cholagogische, diuretische en ontwormingsremmende eigenschappen. Studies hebben aangetoond dat waterige extracten van hibiscusbloemen de spieren van de baarmoeder ontspannen en de bloeddruk verlagen.

Rozenbottel is afgeleid van de plant Rosae pseudofructus. Het is een struik die tot een hoogte van 5 meter groeit met doornentakken met bloemen van bijna 5 cm doorsnede en vijf bloemblaadjes. Het middel bestaat uit de gedroogde hypanthia van verschillende soorten van het geslacht Rosa met de vruchten erin ingesloten. Rozenbottel komt oorspronkelijk uit Europa, West- en Centraal-Azië en Noord-Afrika, maar wordt nu geteeld in Chili, Bulgarije, Roemenië, China en Hongarije. Het werd gebruikt in de volksgeneeskunde als gevolg van zijn diuretische en laxerende werking als gevolg van de pectine en het zuurgehalte van de plant. Vanwege het hoge gehalte aan vitamine C wordt Rozenbottel gebruikt als ontbijtthee.